Starbucks

Altijd leuk als je door een goedlachs meisje geholpen wordt. Zoals zondag, toen ik op Schiphol bij de Starbucks een cappuccino en een gewone koffie bestelde,
‘ Op welke naam kan ik de bestelling noteren?’ Wanneer je wel eens een bakkie doet bij de Starbucks, waar dan ook, weet je dat je die vraag krijgt, Je naam komt op de beker te staan naast je bestelling in kruisjes en codes.
‘ Carel, maar wel met een C, anders gaat een ander er met mijn koffie vandoor.’
‘ Natuurlijk met een C’ en opgewekt noteert ze de naam en rekent de koffie af. Na mij volgt een oude mopperkont die kennelijk niet op de hoogte is van de manier van werken bij dit bedrijf.
‘ Mijn naam?’ moppert hij met een accent dat aangeeft dat hij ergens uit het noordoosten vandaan komt. ‘ Wat is dat voor een onzin, ik wil alleen maar koffie hebben!’
Bij het volgende station krijg ik de twee bekers mee, Carel met een C.

Het is druk maar er komt, niet ver van de toonbank, een plekje vrij. Het eerdergenoemde meisje verwerkt schaterlachend een opmerking van een collegaatje en noteert de bestelling van een volgende klant.
‘ Op welke naam mag ik de bestelling noteren?’  De routineuze vraag komt er weer opgewekt uit.
‘ Doe maar Jan’,  mompelt de man.
‘ Oh, heerlijk, gewoon Jan’, reageert ze prompt, al die buitenlandse namen hier de hele dag, En dan heet er een gewoon Karel, moet ik het met een C schrijven. Met een blij gezicht knipoogt ze naar me. Ik bedenk dat het heel niet vreemd is als haar vader Mohamed, Ali, Moustafa of zo heet. Ik knipoog terug.