Geknipt

Ik ben de laatste tijd niet meer zo eenkennig. Vroeger wel, lees mijn ervaring Vreemdgegaan er maar op na. Het is nu meer van als de nood er is dan moet het ook maar gebeuren. Dan stap ik op mijn fiets en rijdt de stad in. Het lijkt wel of vrijkomende winkelruimte steeds vaker door een kapper ingenomen wordt.
De kans dat ik direct ergens terecht kan groeit in ieder geval met de knipbeurt. Onlangs kwam er weer een bij, een barbershop in een voormalige viswinkel. Maar die is nog niet open of gewoon altijd dicht.
In volgorde van passeren gluur ik even naar binnen, vol dan rijd ik door. En anders steek ik even mijn verwarde haardos naar binnen: ” Hebben jullie nu even ruimte voor me?”
En zo kwam ik in een kapsalon terecht waar ik ruim een jaar eerder ook al eens wat overtollige lokken had achtergelaten. Met een kwartiertje zou ik aan de beurt zijn, was ik ook aan de beurt. Ik sloeg het aangeboden kopje thee of koffie vriendelijk af. Bij wijze van tijddoding mocht ik gebruik maken van de leesportefeuille. Libelle, Margriet, Linda, nou nee. Gelukkig ook nog een Autoweek die ik wat doorbladerde.
“Komt U maar mee”, de kapster nodigde me uit in een van de zetels plaats te nemen en vroeg wat de bedoeling was.
“Niet teveel eraf, bovenop wat meer dan aan de zijkanten.”
Ze ging aan de slag. Kappers en kapsters praten altijd en deze was geen uitzondering. Belangstellend vroeg ze me of ik nog steeds vrijwilligerswerk bij de SWOS doe. Ik realiseerde me dat ik dat bij mijn vorige bezoek verteld had en antwoordde bevestigend. Ik zal je het verdere gekeuvel besparen, wat me opviel was dat ze dat nog onthouden had. Ze staat toch alle werkdagen haar klantjes te knippen en babbelt heel wat af. Onbegrijpelijk dat ze dan een klant die ze lang geleden een enkel keertje onder handen genomen had zo goed kon plaatsen!