Als we een weekje of langer met vakantie gaan neem ik meestal wel wat verf en penselen mee. Niet dat ik ze altijd gebruik maar beter mee verlegen dan om verlegen. Vliegen we dan is het vaak een klein blokje en wat aquarel, gaan we met de auto dan is het soms meer. Nu niet, alleen aquarel. In die tas zit een blokje van het formaat ansichtkaart, adresregels op de achterzijde. Zo’n kleintje is in een kwartier, twintig minuten te schilderen en het geeft verder weinig rompslomp. Moet ik een doek schilderen dan ben ik dat kwartier alleen al kwijt om alles op zijn plek te krijgen en de ezel op te zetten.
Die kleintjes maak ik og wel eens aan het eind van een schilderavond. Mijn werk is dan af of moet drogen voor ik verder kan, De vrijvallende tijd vul ik dan met een kaartje. Leuk werk, ontspannend, geen druk. Mislukkken is weggooien, geen man overboord!
Gistermorgen zaten we lekker op het terras bij ons zomerverblijf. Mijn boek, een thriller van Mark Billingham, had ik net uit en ik loste twee sudoku’s op. Nog een klein uur tot lunchtijd, daarna zouden we gaan fietsen. En dus bedacht ik dat ik dan maar even een aquarelletje moest maken, en nog een, en nog een! Allemaal voor op de stapel, voor die ene keer dat we iemand nog eens een kaartje sturen. Felicitaties gaan tegenwoordig immers doorgaans via Facebook en voor condoleances acht ik dit werk niet geschikt.
Ik heb de smaak weer te pakken, vandaag nog maar een paar (als het weer het toelaat).
Helemaal mijn idee van vakantie… behalve dan dat aquarellen. Zo kunstzinnig ben ik niet. Hoewel tegenwoordig met die kleurboeken voor volwassenen, en ik heb altijd al graag gekleurd,… lol
Met inkleuren red je het niet ; -)