Brommers

De bromfiets was in de zestiger jaren het vervoermiddel, niet alleen voor de jeugd, een auto was nog maar voor weinigen weggelegd. Mijn vader reed een Berini en later een Cyrus, zweefzadels en een eivormige tank. Mijn moeder had een tijdje een Solex, tot een van mijn broers ging joyriden en het brommertje total loss reed. Mijn eerste brommer was een Batavus, een buikschuiver. Een nogal lomp geval, tweedehands voor weinig maar zelf verdiend geld aangeschaft. Toen ik wat ‘rijker’ werd kocht ik een Magneet zoals op bijgaand plaatje.
Kreidler en Zundapp waren de topmerken maar dat kon Bruin niet trekken. Niet veel later werd de bromfiets een groepskenmerk, nozems op een buikschuiver, sjorsklanten op een Puch of Tomos, liefst met zo hoog mogelijk stuur. Ik voelde me tot geen der groepen aangetrokken.
Vooral onder de meisjes was de Kaptein Mobylette populair.
Eenmaal achttien haalde ik al snel mijn motorrijbewijs en schafte ik een Vespa scooter aan en, eenmaal terug uit militaire dienst mijn eerste autootje, een Fiat 600, te kopen. In die tijd reed mijn vader een Daffodil. Nederland ging langzaam maar zeker over op de auto.
Stond eerst onze box vol met bromfietsen, later werden onze auto’s ergens in de buurt geparkeerd. Naast de Daf en het Fiatje hadden we in wisselende samenstelling Lelijke eenden, Simca 1000, Peugeot 404, Datsun Cherry, nog een 600 en een Fiat 127 en een Buggy binnen ons gezin. Ik vergeet er vast nog wel wat. De box raakte weer aardig leeg.