Op de foto

Gezocht: 75plusser voor een fotoshoot.

Ivana Sluis is fotografe en gespecialiseerd in kinderportretten. Maar ze wil ook wel eens aan de andere kant van het spectrum wat proberen. Haar portfolio vraagt daarom om uitbreiding, vandaar de oproep.

Nu wil het geval dat ik in de doelgroep val en altijd wel in ben voor een nieuwe ervaring.

Een berichtje, een afspraak en een wandeling van drie kwartier brengt me naar bijna Ammerstol. Twee flinke honden nemen de functie van de deurbel over en al snel zit ik met een mok koffie bij te komen van de kille tocht. Want het is koud en mistig.

Eenmaal weer op temperatuur mag ik door naar het provisorisch ingerichte atelier. Haar normale werkplek wordt tijdelijk anders ingezet in verband met een aanstaande verbouwing. Ik neem plaats op een kruk voor een groot zwart scherm. Ivana gaat op zoek naar het gewenste licht en schiet een paar proefplaatjes. En met een paar slimme vragen zet ze me aan het praten.

Nu gaat praten me van nature makkelijker af dan mijn mond houden, het is me al snel duidelijk dat het ook haar bedoeling is me op mijn gemak te stellen. Ondertussen knipt ze foto na foto. Het klikt, zowel de camera als tussen ons.

Af en toe een pose verandering, foto en face, foto en profile. We hebben het over kijken, kijken en kijken, dat het letten op de details bij het maken van een portret zo belangrijk is. We hebben het over de voordelen van digitale fotografie maar ook over het nadeel, dat dat kijken meer verschoven is van voor naar na de klik. Dat het nu zoeken is naar het beste plaatje uit die hele berg. En we hebben het over mijn weigeren me te vervelen.

De tijd vliegt voorbij. Hoeveel foto’s ze gemaakt heeft, geen idee. We babbelen nog wat na en ze bekijkt nog even wat teken- en schilderwerk van me. Ik ben razend benieuwd naar wat het eindresultaat is.

De kou weer in, door Ammerstol naar de bushalte aan de provinciale weg. Mijn OV-kaart is bijna verlopen en ik heb de vervanger op mijn gsm gezet. En die moet nu met een eerste ritje geactiveerd worden.

In de vroege avond ontvang ik een vriendschapsverzoek van Ivana voor Instagram. Ik accepteer en zie dat in haar portfolio op die site ook een foto van mij staat. Dan zal de rest ook wel binnen zijn. En, inderdaad, in mijn inbox een bericht, WeTransfer. Ik ga naar mijn laptop en haal de serie binnen.

Prachtige foto’s! Toch wel heel wat anders dan die kiekjes met de telefoon. Het is lastig kiezen. José gaat voor de foto die boven dit blog staat, ik vind zelf deze hieronder ook heel treffend. En, in feite doen we daarmee de anderen tekort.