Het is even een gok, in onze wijk heb je een Tinbergenlaan. Maar er zijn twee broers Tinbergen die ieder op eigen vakgebied een Nobelprijs kreeg, Jan in 1969 voor economie, Nico in 1973 voor natuurkunde. Omdat de wijk in de begin zeventiger jaren van de vorige eeuw gebouwd werd lijkt het me verantwoord de econoom te kiezen, het straatnaambord kent geen voorletters.
Jan dus, geboren in 1903 als oudste van uiteindelijk vijf kinderen waarvan er drie naam maakten in hun vakgebied en, een unicum, twee een Nobelprijs kregen.
Jan studeerde natuurkunde aande Leidse universiteit. Hij werd daar ook aktief in de SDAP, de voorloper van de PvdA. Als dienstweigeraar moest hij vijfentwintig maanden vervangende dienstplicht vervullen. Omdat hij vond dat hij weinig voor de partij kon betekenen als natuurkundige benutte hij die tijd met een studie Economie.
Hij promoveerde in 1929 tot doctor in de wis- en natuurkunde op het proefschrift Minimumproblemen in de natuurkunde en ekonomie, met een aanhangsel waarin hij natuurkundige principes toepaste op economische problemen.
Tinbergen werkte als hoogleraar aan de UvA en aan de Economische Hogeschool Rotterdam. Eind dertiger jaren werkte hij voor de Volkerenbond, de voorloper van de Verenigde Naties.
Derde wereldproblematiek en ontwikkelingshulp hadden zijn bijzondere aandacht. Hij was jarenlang een belangrijke adviseur van de VN en de eerste directeur van het Centraal Planbureau. Ook richtte hij de Wereldwinkel op en de laatste jaren voor zijn pensionering was hij nog hoogleraar aan de Leidse universiteit.
Van dat pensioen genoot hij nog negentien jaar. Hij overleed in 1994.
